MAKER@SCHOOL

Το Maker@school, το έργο του INDIRE (Εθνικό Ινστιτούτο Τεκμηρίωσης, Καινοτομίας και Εκπαιδευτικής Έρευνας) για τη σχολική καινοτομία

Francesca Palareti, Lorenzo Guasti.

Το “Maker@School” είναι ένα έργο που αποτελεί μέρος της έρευνας 4 “Εργαλεία και μέθοδοι για εργαστηριακή διδασκαλία”, το οποίο αναλύει το φαινόμενο των δημιουργών σε σχέση με τα σενάρια και τις επιδράσεις στο ιταλικό σχολικό σύστημα.

Το έργο “Maker@School” αναλύει τις ιδιαιτερότητες του μοντέλου μάθησης που προτείνει το ” Maker Movement” (“Κίνημα των Κατασκευαστών”) που εφαρμόζεται στην εργαστηριακή διδασκαλία στα σχολεία. Η έρευνα αποσκοπεί στη διερεύνηση των πιθανών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των μεθόδων εργασίας των “τεχνιτών 2.0” (craftsmen 2.0) και των σημερινών μαθησιακών προτύπων των μαθητών. Οι “ψηφιακοί χειροτέχνες” (“digital artisans” ) είναι εκείνοι που, με πάθος, σχεδιάζουν και κατασκευάζουν μηχανολογικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό στα εργαστήριά τους, που ονομάζονται χώροι κατασκευαστών (Maker spaces) ή εργαστήρια Fab Labs.

Οι στόχοι αυτών των δραστηριοτήτων τύπου κατασκευαστή (maker), είναι καταρχάς να ενισχύσουν την ανάπτυξη των λογικομαθηματικών, επιστημονικών και γλωσσικών δεξιοτήτων, να αναδείξουν μετα-δεξιότητες και κοινωνικές δεξιότητες και να παρακινήσουν τους μαθητές σε μια πιο συμμετοχική και ελκυστική προσέγγιση.

Οι στόχοι αυτών των δραστηριοτήτων τύπου maker (κατασκευαστή) είναι, πρώτον, να ενισχύσουν την ανάπτυξη των λογικομαθηματικών, επιστημονικών και γλωσσικών δεξιοτήτων, να αναδείξουν μετα-δεξιότητες και κοινωνικές δεξιότητες και να ενθαρρύνουν τους μαθητές σε μια πιο συμμετοχική και ελκυστική προσέγγιση.

Οι δραστηριότητες σχεδιασμού και παραγωγής προϊόντων αποτελούν επίσης μια γέφυρα σύνδεσης μεταξύ του σχολικού περιβάλλοντος και του εξωτερικού κόσμου, καθώς παρέχουν στους μαθητές προηγμένες δεξιότητες που μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν εκτός σχολείου.

Στο διδακτικό επίπεδο, ο σχεδιασμός και η δημιουργία του αντικειμένου γίνονται αφορμή για την εφαρμογή μηχανισμών ανάλυσης και αυτοανάλυσης και την εφαρμογή στην πράξη γνώσεων και δεξιοτήτων.

Οι δραστηριότητες κάλυψαν δύο τομείς: “Το υδροπονικό θερμοκήπιο στο σχολείο” και “Τρισδιάστατος εκτυπωτής στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο”. Οι μαθητές μαθαίνουν να βλέπουν την τεχνολογία ως μέσο υλοποίησης ενός έργου και εξερευνούν νέες μορφές σκέψης και συνεργασίας. Όσον αφορά το περιβάλλον του νηπιαγωγείου, το πρώτο πείραμα “κατασκευάζοντας παιχνίδια με τον τρισδιάστατο εκτυπωτή”, περιελάμβανε έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή με τη χρήση του λογισμικού Tinkercad, το οποίο βοήθησε τα παιδιά να μοιραστούν και να ανταλλάξουν ιδέες.

Ξεκινώντας με την παρατήρηση των γεωμετρικών σχημάτων, τα παιδιά κλήθηκαν να δημιουργήσουν έργα τέχνης χρησιμοποιώντας ανακυκλωμένα υλικά. Στη συνέχεια, τα έργα αυτά αναπαράχθηκαν σε διαδραστικό πίνακα και στη συνέχεια από τον τρισδιάστατο εκτυπωτή. Στην τελική φάση τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν το έργο τους και να προτείνουν βελτιώσεις.